တစ္ေန႔ေသာ ညေနခင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းေလးေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္တြင္စုမိၾကေလသည္။ ထိုသူေလးေယာက္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပါင္းလာခဲ့ၾကေသာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္သည့္ ဆူးေလဖိုးသူ၊ ေဗထိရဲႀကီး၊ လက္ခုပ္မင္းသူႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္သည္။ ယခင္ကေတာ႔ တုတ္ႀကီးငျဖိဳးအပါအဝင္ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္ရွိခဲ့ေသာ္လည္း တုတ္ႀကီးငၿဖိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ကို တစ္ပတ္ရိုက္ကာ လူလည္က်ၿပီး ေရွာင္ေျပးေနသျဖင့္ ယခုအခါ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလးေယာက္တည္းသာ က်န္ေတာ့သည္။
ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္တာေၾကာင့္ တုတ္ႀကီးငၿဖိဳးအေနျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ျပန္ဝင္လာ ႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုေလာေလာဆယ္ တြင္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယခုေလာေလာဆယ္ တုတ္ႀကီးလက္ထဲတြင္ ေငြစေၾကးစမ်ား ရႊင္ေနေသးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထံ လာဖို႔ စိတ္ကူးမည္ မဟုတ္သလို ကၽြန္ေတာ္တို႔မွလည္း ေလာေလာလတ္လတ္ အေက်ာ္အခြခံထားရသျဖင္႔ နာက်ည္းခ်က္ေၾကာင့္ တုတ္ႀကီးအေပၚ မေက်ႏိုင္ေသးေပ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလးေယာက္ ေရာက္တတ္ရာရာ စကားေျပာရင္း တုတ္ႀကီးအေၾကာင္းကို စကား စမိသြားသည္။ လက္ခုပ္မင္းသူမွ
“တုတ္ႀကီးအေၾကာင္း မင္းတို႔ၾကားၿပီးၿပီလား”
ဟုေမးလိုက္သျဖင့္ ေဗထိရဲႀကီးမွ
“ တုတ္ႀကီးဘာျဖစ္လို႔လဲ.. ”
ကၽြန္ေတာ္မွ စိတ္နာထားေသာအခံျဖင္႔
“ဘာလဲ ကားတိုက္ခံရျပန္ၿပီလား” ဟု ရြဲ႕ၿပီးေမးလိုက္သည္။ မင္းသူမွရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။
“ မင္းတို႔ ပို႔တဲ့ ေမတၱာေၾကာင့္နဲ႔တူတယ္ တုတ္ႀကီး ေငြရႊင္ေနတယ္ေလ ”
“ ဟုတ္လား..ဒီေကာင္ ဘာဂြင္ေတြ မိထားလို႔လဲ”
“ ဖဲႏိုင္တာတဲ့ဗ်ာ.. တစ္ဝိုင္းလံုးကို သိမ္းသြားတယ္ဆိုပဲ ”
“ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ရိုက္တာလဲ ”
“ ဘိုတိုးတို႔၊ ျပားႀကီးတို႔၊ စမ္းယုတို႔နဲ႔ ရွမ္းကိုးမီး ရိုက္တာတဲ့ေလ.. ဒီေကာင္ ဝိုင္းလံုးကၽြတ္ သိမ္းသြားတယ္လို႔ၾကားတယ္”
“ ငါတို႕ အစ္မသားတုတ္ႀကီး ... ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းေနတယ္ .. ငါတို႔မွာေတာ့ ငတ္လို႔ျပတ္လို႔”
“ ေအးေလ.. ဒီေကာင္ ငါတို႔ေငြေတြနဲ႔ ပြားေနတာ”
လက္ခုပ္မင္းသူမွ..
“ တုတ္ႀကီး ဒီရက္ပိုင္း လွ်ံေနတယ္ကြ.. ဒီေကာင့္ဆီက ေငြေတြ ျပန္ရေအာင္ အၾကံထုတ္ၾကစမ္းပါကြာ”
“ တုတ္ႀကီး ဒီရက္ပိုင္း လွ်ံေနတယ္ကြ.. ဒီေကာင့္ဆီက ေငြေတြ ျပန္ရေအာင္ အၾကံထုတ္ၾကစမ္းပါကြာ”
ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္မွ
“ အၾကံကေတာ့ ထုတ္တာပဲကြ.. ခက္တာက ငါတို႔အကြက္ေတြကို ဒီေကာင္က ႀကိဳသိေနေတာ့ လွည့္စားလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္.. ” ဟုေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ ဆူးေလဖိုးသူမွ
“ ေအးေလ.. ငါ့ညီမဝမ္းကြဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မွ်ားတာေတာင္မွ ဒီေကာင္ရေအာင္ေရွာင္ထြက္သြားတယ္..”
“ အၾကံကေတာ့ ထုတ္တာပဲကြ.. ခက္တာက ငါတို႔အကြက္ေတြကို ဒီေကာင္က ႀကိဳသိေနေတာ့ လွည့္စားလို႔ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္.. ” ဟုေျပာလိုက္သည္။ထိုအခါ ဆူးေလဖိုးသူမွ
“ ေအးေလ.. ငါ့ညီမဝမ္းကြဲ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ မွ်ားတာေတာင္မွ ဒီေကာင္ရေအာင္ေရွာင္ထြက္သြားတယ္..”
“ေအးကြာ.. အဲဒီတုန္းက ငါေတာ့ခြင္မိၿပီထင္ထားတာ”
“သူခံရမွာက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေၾကာက္တဲ့ေကာင္ ”
ဟုတ္သည္။.. ဒီေကာင္က သူျပန္ခံရမွာေတာ့ ေၾကာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေဝစုမ်ားကို သူတစ္ပတ္ရိုက္ၿပီး ၁၀ရက္ခန္႔အၾကာတြင္ ဖိုးသူညီမဝမ္းကြဲ၏ သူငယ္ခ်င္းေကာင္မေလးကို အကူအညီေတာင္းကာ တုတ္ႀကီးကို မွ်ားရန္ ၾကံစည္ခဲ့ဖူး၏။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလို တုတ္ႀကီးက ထိုေကာင္မေလးကို တစ္ေနရာရာ ေခၚသြားခ်ိန္ ႀကိဳတင္ စီစဥ္ထားသည့္ အစ္ကုိတစ္ေယာက္က ဒါသူ႔ဇနီးဟုဆိုၿပီး တုတ္ႀကီးထံမွ ေငြညွစ္ရန္စီစဥ္ထားေသာ္လည္း တုတ္ႀကီးမွ ထိုေကာင္မေလးကို ျပံဳးျပၿပီးေရွာင္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ထိုအစီအစဥ္ ပ်က္သြားခဲ့ဖူးသည္။ထိုမွ်အထိ တုတ္ႀကီးက သတိေကာင္းလြန္းသည္။
ထို႔ေနာက္ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေျပာၿပီး လူစုခြဲလိုက္ၾက၏။ ထိုညတြင္ေတာ့ တုတ္ႀကီးကို အပီႏွက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားခန္း ဝင္ေနသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ အားနည္းခ်က္ကို အရအမိခ်ဳပ္ကိုင္ရန္မွာ ထိုသူ၏စရုိက္ ဝါသနာတို႔မွ ထိုးေဖာက္ရတာ အလြယ္ဆံုး မဟုတ္လား။ ထို႔ေၾကာင့္ တုတ္ႀကီး၏ ဝါသနာႏွင္႔ စရိုက္ကို အျပင္းအထန္ေတြးေနမိသည္။ မိန္းခေလးမ်ားႏွင့္ မွ်ားလွ်င္လည္း မိမည္မထင္။ ရိုက္လုလို႕ကလည္း မျဖစ္။
ထိုသို႔ စဥ္းစားရင္းျဖင္႔ တုတ္ႀကီး၏ ဝါသနာတစ္ခုကို သတိရသြားသည္။ ထိုဝါသနာမွာ ဖဲရိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တုတ္ႀကီးသည္ဖဲရိုက္ရတာ အလြန္ဝါသနာပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ တုတ္ႀကီး၏ ဝါသနာျဖစ္ေသာ ဖဲရိုက္ျခင္းႏွင့္ မွ်ားမွျဖစ္မွာကို ေတြးမိသည္။ ထိုသို႔ေတြးမိသျဖင့္ ဒီေကာင့္ကိုဖဲဝိုင္းကေန မည္သို႔တစ္ပတ္ရိုက္ရမလဲဆိုသည္ကို ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္မ်ား ထုတ္ေနမိသည္။ ဖဲရိုက္ရာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထက္ ပိုေသြးေအးေသာ ပိုတြက္တတ္ေသာ ပိုကၽြမ္းက်င္ေသာ တုတ္ႀကီးကို ေတာ္ရံုျဖင့္ လွည့္စား၍ ရႏိုင္ဖို႔ရန္ မလြယ္ကူေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာေပါက္ အႏိုင္ရမည့္နည္းကိုသာ စဥ္းစားေနမိသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရွံဳးသြား၍မျဖစ္၊ ထိုသို႔ေတြးရင္းျဖင့္ တုတ္ႀကီးကို လွည့္စားႏုိင္မည့္နည္းတစ္ခုကို စဥ္းစားမိသြားသည္။ ထိုအၾကံအစည္ကို ေတြးမိသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ အသံထြက္ေအာင္ ရယ္လိုက္မိ၏။ ရိုးရွင္းလြန္းေသာ ထိုအကြက္တြင္ တုတ္ႀကီးအငိုက္မိသြားနိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီေကာင့္လက္ထဲ ေငြရႊင္ေနခ်ိန္ ခပ္သြက္သြက္ လႈပ္ရွားရမွာ ျဖစ္သည့္အတြက္ မနက္ျဖန္တြင္ စတင္လႈပ္ရွားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ေနာက္ေန႔မနက္တြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို စုစည္းလိုက္သည္။
“ တုတ္ႀကီးကို တစ္ပတ္ရိုက္ဖို႔ ငါအၾကံတခုရထားတယ္ကြ။ ငါတို႔ေငြေတြ ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ရေစရမယ္”
ကၽြန္ေတာ့္ စကားေၾကာင့္ က်န္သည့္သူမ်ား စိတ္ဝင္တစားေရွ႕သို႔ တိုးလာၾက၏။ တုတ္ႀကီးကို အေက်ာ္အခြ လုပ္ရမည္ ဆိုတာေၾကာင့္ ပို၍ တက္ၾကြၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ရဲႀကီးမွ
“မင္းအစီအစဥ္က ဘယ္လုိလဲေျပာပါဦး”
“ငါ႔အၾကံအစည္က တုတ္ႀကီးကို ခ်ိန္းၿပီးဖဲရိုက္မယ္”
“ အမ္ ”
“အာ.. တုတ္ႀကီးက ဖဲရိုက္တာ ငါတို႔ထက္ ပိုကၽြမ္းတယ္ကြ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ေလးေတြ ကုန္သြားဦးမယ္ကြာ။”
“ မရွံဳးေစရဘူးစိတ္ခ်။ ငါေသေသခ်ာခ်ာ အကြက္ခ်ထားၿပီးၿပီ”
“ဒါဆို အစီအစဥ္ေျပာျပကြာ”
“ ငါစီစဥ္ထားတာက ဒီလုိကြ.. မင္းသူနဲ႔ ရဲႀကီးက တုတ္ႀကီးအိမ္သြားၿပီး ဖဲရိုက္ဖို႔စိမ္ေခၚကြာ။ မခံခ်င္ေအာင္ေျပာေနာ္ သူနဲ႔ခ်ိန္းၿပီးတာနဲ႔ ငါတို႔အားလံုးဖဲဝိုင္းမွာ ေငြျပႏိုင္ဖို႔ ပိုက္ဆံရွာရမယ္”
“ အစီအစဥ္ အေသးစိတ္ေျပာေလကြာ၊ ဖဲဝိုင္းမွာ ငါတို႔က ဘယ္လိုရုပ္ရွင္ရိုက္ရမွာလဲ”
“ပံုမွန္ပဲေလကြာ ဖဲကိုသာအာရံုစိုက္ၿပီး ႏုိင္ေအာင္ရိုက္၊ ရွံဳးမွာ စိတ္မပူနဲ႔.. အေရးႀကီးတာက ငါတစ္ခုခု လႈပ္ရွားၿပီဆိုတာနဲ႔ မင္းတို႔အေနာက္ကေန သံေယာင္လိုက္ရမယ္..အဲဒါအဓိကပဲ ”
“ေအး ဒါဆိုလဲ ငါတို႔ အခုတုတ္ႀကီးအိမ္သြားမယ္ ” ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ မင္းသူမွ မတ္တပ္ထရပ္လုိက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္မွ
“ သြားတာက ငါတို႔အားလံုး အတူတူသြားမယ္.. လမ္းထိပ္မွာ ငါနဲ႔ဖိုးသူေစာင့္ေနခဲ့မယ္ .. မင္းနဲ႔ရဲႀကီးက ဒီေကာင့္ကို ဖဲရိုက္ဖို႔ သြားခ်ိန္း.. ဖဲဝိုင္းျဖစ္မွ ငါတို႔ပိုက္ဆံျပန္ရမွာေနာ္.. ဒါေၾကာင့္ မရရေအာင္ ခ်ိန္း.. အေရးႀကီးဆံုးေျပာရမွာက သူ႔အခန္းမွာပဲ ဖဲရိုက္မယ္ဆိုတာကိုေျပာ”
“ သြားတာက ငါတို႔အားလံုး အတူတူသြားမယ္.. လမ္းထိပ္မွာ ငါနဲ႔ဖိုးသူေစာင့္ေနခဲ့မယ္ .. မင္းနဲ႔ရဲႀကီးက ဒီေကာင့္ကို ဖဲရိုက္ဖို႔ သြားခ်ိန္း.. ဖဲဝိုင္းျဖစ္မွ ငါတို႔ပိုက္ဆံျပန္ရမွာေနာ္.. ဒါေၾကာင့္ မရရေအာင္ ခ်ိန္း.. အေရးႀကီးဆံုးေျပာရမွာက သူ႔အခန္းမွာပဲ ဖဲရိုက္မယ္ဆိုတာကိုေျပာ”
ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဖိုးသူ တုတ္ႀကီးအိမ္ လမ္းထိပ္က လၻက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ေစာင္႔ေနၾကသည္။ ၁၀မိနစ္ခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ မင္းသူႏွင့္ ရဲႀကီး ျပန္ထြက္လာၾက၏။ လွမ္းျမင္ႏိုင္ေသာ ေနရာေလာက္ကတည္းက လက္မေထာင္ျပတာေၾကာင့္ ခ်ိန္းပြဲျဖစ္ၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရသည္။
“ေန႔လည္ ၂နာရီ ရိုက္ဖို႔ ခ်ိန္းထားခဲ့တယ္.. ဒီေကာင္က အင္တင္တင္နဲ႔ကြ.. သူ႔အိမ္မွာ ရိုက္မယ္ဆိုလို႔သာ လက္ခံလိုက္တာ .. တစ္ျခားေနရာမွာဆို ငါတို႔လိမ္မွာကို ေၾကာက္လို႔နဲ႔တူတယ္။”
ကၽြန္ေတာ္ထင္သလို ျဖစ္လာသျဖင့္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ရဲႀကီးမွ..
ကၽြန္ေတာ္ထင္သလို ျဖစ္လာသျဖင့္ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ရဲႀကီးမွ..
“ဒီေကာင္က ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္နဲ႔ကြ.. ေငြျပႏိုင္မွ ရိုက္မွာေနာ္တဲ့ ေျပာလိုက္ေသးတယ္။”
“ေအးပါကြာ.. ငါတို႔ေတြ အခုလူစုခြဲၿပီး ေငြမ်ားမ်ားရေအာင္ ေခ်းငွားေပါင္ႏွံၿပီး ရွာခဲ႔ၾက။ ေန႔လည္တစ္နာရီခြဲ ဒီဆိုင္မွာ ျပန္ဆံုမယ္” ဟု ေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူစုခြဲလိုက္ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ေခ်းငွားေပါင္ႏွံကာ ေငြရွာေဖြၿပီးေနာက္ ေန႔လည္တစ္နာရီခြဲတြင္ ထိုလၻက္ရည္ဆိုင္၌ ျပန္ဆံုၾကသည္။ မိမိတို႔ ရွာေဖြလာၾကေသာ ေငြမ်ားကို ထုတ္ျပရင္း ဖိုးသူမွ..
“ မင္းဟာ ႏိုင္မွာေသခ်ာရဲ႕လားကြာ.. ရံႈးရင္ ငါတို႔ဒီျမိဳ႕က ထြက္ေျပးရမွာ”
“ေအး ဟုတ္တယ္ .. ငါလဲ မနည္းေတာင္းပန္ျပီး ေခ်းလာတာ ျပန္မေပးလို႔ မျဖစ္ဘူး”
“ေအးကြာ ေငြက ရွာရတာ လြယ္တာ မဟုတ္ဘူး မင္းေသခ်ာရင္ၿပီးတာဘဲ”
ဟု တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စိုးရိမ္တၾကီးေျပာၾကသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္မွ...
ဟု တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ စိုးရိမ္တၾကီးေျပာၾကသည္။ ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္မွ...
“ ေမာင္ပိုင္ပါကြာ စိတ္ခ်စမ္းပါ မရံႈးေစရဘူး ။ အေရးႀကီးတာက ငါတစ္ခုခု လႈပ္ရွားတာနဲ႔ အေနာက္က မင္းတို႔သံေယာင္လိုက္ၿပီး ဝိုင္းေျပာဖို႔ မေမ့နဲ႔ေနာ္ အဲဒါ အဓိကပဲ။ ”
စည္းဝါးကိုက္ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္ တုတ္ႀကီးအိမ္ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျမင္သျဖင့္ တုတ္ႀကီးမွ မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပံဳးကာ
“ ငါ့သူငယ္ခ်င္းႀကီးေတြ ေပ်ာက္လွခ်ည္လား မေတြ႔တာၾကာေပါ့... ေနေကာင္းၾကရဲ႕လား”
“ က်န္းက်န္းမာမာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲကြာ”
“ေအးေအး..ေကာင္းတယ္ ဒါထက္ငါအခုတေလာ ကံတက္ေနတာေနာ္. ေတာ္ၾကာ မင္းတို႔ ရႈံးသြားဦးမယ္”
“ မင္းဘာမွ အပိုေတြ မေျပာနဲ႔ ရိုက္စရာရွိတာရိုက္မယ္.. ”
“ကဲ ဒါဆို.. ဘာရိုက္ၾကမလဲ ”
“ေယာက္်ားပဲကြာ.. ရွမ္းကိုးမီး ရိုက္တာေပါ႔”
“ဒါဆိုလဲ လာကြာ အားလံုးျပင္ထားၿပီးၿပီ”
တုတ္ႀကီး၏ဧည့္ခန္းတြင္ ပုဆိုးတစ္ထည္ခင္းကာ ဖဲထုတ္အသစ္တစ္ထုပ္ အဆင္သင့္ခ်ထား၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၅ေယာက္ ၀ိုင္းထိုင္လိုက္ၾကၿပီး ပါလာေသာ ေငြမ်ားကိုအေရွ႕တြင္ ပံုကာ ခ်ထားလိုက္သည္။ တုတ္ႀကီးအေရွ႕ တြင္ေတာ႔ ေငြပံုႀကီးမွာ အထပ္လိုက္ႏွင့္ အမ်ားႀကီးျဖစ္သည္။ ထုိသည္မွာ တုတ္ႀကီး၏ အက်င့္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဖဲရိုက္တိုင္း ရွိသမွ် ေငြမ်ားကို အေရွ႕တြင္ ပံုထားေလ့ရွိသည္။ သူ႔အဆိုအရေတာ့ ကစားေဖာ္မ်ားမွာ ထိုေငြေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေလာဘေဇာ တက္ေနႏိုင္တာေၾကာင့္ ဖဲရိုက္ရာတြင္ တည္ၿငိမ္ဖို႔မလြယ္ဟု ယူဆထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုတြင္လည္း ရွိသမွ်ေငြမ်ားကို ေရွ႕တြင္ခ်ကာ ဟိုေကာင္သံုးေကာင္၏ မ်က္လံုးမ်ားကို ေလာဘေဇာျဖင့္ အေရာင္ တစ္လက္လက္ ထြက္ေနေစ၏။ ထို႕ေနာက္တြင္ေတာ႔ ရွမ္းကိုးမီးပြဲႀကီး စတင္ေလျပီ။
ပထမ နာရီဝက္အတြင္းတြင္ ေလာင္းေႀကးကို စြတ္အရမ္းမထိုးဘဲ မွန္မွန္သာ ထိုးၾကသျဖင့္ ပြဲမွာ ခက္ေအးေအးသာ ျဖစ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္တျဖည္းျဖည္း အရိွန္ရလာၾက၏။ တစ္နာရီခန္႔ၾကာၿပီးခန္႔တြင္ မင္းသူႏွင့္ ရဲႀကီးမွာ ဖဲႏိုင္ေနသျဖင့္ ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳးျဖစ္ေနသည္။ အနည္းငယ္ ရႈံးေနေသာ္လည္း တုတ္ႀကီးမွာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္ ဖဲအတက္အက်ကို အလွည့္ေစာင့္ၿပီး ေၾကးအတိုးအေလွ်ာ့ျဖင့္ ကစားေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေငြမ်ား သူ႔ေရွ႕က ေငြပံုထဲသို႔ တေျဖးေျဖးေရာက္စျပဳလာ၏။
ႏွစ္နာရီခန္႔ၾကာၿပီးေနာက္ ဖဲဝိုင္းမွ ပထမဆံုး ေငြကုန္သျဖင့္ ဖိုးသူထြက္လိုက္ရသည္။ ပါလာေသာေငြေလး ကုန္သြားတာေၾကာင့္ သူ႔ခမ်ာ ဇီးရြက္ခန္႔မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မည္သို႔လႈပ္ရွားမည္ဆိုသည္ကို မၾကာမၾကာ ၾကည့္ေနရွာသည္။ ထို႔ေနာက္ ဝိုင္းထဲမွ ဒုတိယေျမာက္ထြက္ရသူမွာ မင္းသူျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ရဲႀကီးထံတြင္လည္း ေငြသိပ္မက်န္ေတာ႔။ ဟိုေကာင္ သံုးေကာင္စလံုး မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္ကာ ၁၀စကၠန္႔တြင္ တစ္ႀကိမ္ခန္႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ကာ လႈပ္ရွားမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနၾကသည္။ ကံျဖင္႔ မႏိုင္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္လည္း Plan B ကုိ ထုတ္သံုးလိုက္သည္။
ဖဲေဝဟန္ျပင္ေနေသာ တုတ္ႀကီးလက္ကိုဆြဲကိုင္ကာ
“မေဝနဲ႔ဦး ငါဖဲထုတ္ စစ္မယ္.. ”
“ဖဲထုတ္စစ္မယ္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“မင္းဖဲခိုးထားလား စစ္မွာေပါ႔ကြ”
“ငါက ဘာလို႕ဖဲခိုးရမွာလဲ စစ္ခ်င္စစ္..ေရာ့” ဟုဆိုကာ ဖဲထုတ္လွမ္းေပးသည္။
ဖဲတုတ္ကိုယူကာ တစ္ခ်ပ္ခ်င္းစီ ေအာက္ပစ္ခ်ၿပီး အားလံုးျမင္ေအာင္ ေရတြက္ျပသည္။ မ်က္လံုးေတြအားလံုး ဖဲခ်ပ္မ်ားထံတြင္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဖဲဝိုင္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ကာ ဖဲရြက္ေရတြက္သံ တစ္ခုသာ ထြက္ေပၚေန၏။ အခ်ပ္ေရ ၄၀ ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ အားလံုး သံၿပိဳင္ ဝိုင္းရြတ္ၾကသည္။
“၄၅.. ၄၆..၄၇.. ၄၈..၄၉.. ၅၀… ကဲ ၅၁ ေတြ႔လား တစ္ခ်ပ္လိုေနတယ္.. ”
ေသခ်ာေအာင္ တုတ္ႀကီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္လည္ေရတြက္ေသာ္လည္း ဖဲထုတ္မွာ ၅၁ ခ်ပ္ထဲ ရွိကာ တစ္ခ်ပ္လိုေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုး စူးစူးဝါးဝါး စိုက္ၾကည့္ေနတာေၾကာင္႔ တုတ္ႀကီး ျပာျပာသလဲျငင္းသည္။
“ ငါမယူထားဘူးေနာ္.. ငါမသိဘူး.”
“မင္း မယူလို႔ ဘယ္သူယူမလဲကြ..”
“ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းဖဲေကာင္းလွခ်ည္လားလို႔ ထင္ေနတာ ”
“ဒါမ်ဳိးေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူးကြာ”
“ခိုးထားတဲ႔ဖဲခ်ပ္ထုတ္ေပး”
အခ်ိန္က်ၿပီဆိုတာကို နပ္သည့္ ဟိုသံုးေကာင္ တုတ္ႀကီးကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းေျပာၾကေတာ့သည္။
“ငါ မယူပါဘူးဆို ဘယ္လိုထုတ္ေပးရမွာလဲ”
“ခိုးထားတဲ႔ဖဲခ်ပ္ထုတ္ေပး”
အခ်ိန္က်ၿပီဆိုတာကို နပ္သည့္ ဟိုသံုးေကာင္ တုတ္ႀကီးကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ဝိုင္းေျပာၾကေတာ့သည္။
“ငါ မယူပါဘူးဆို ဘယ္လိုထုတ္ေပးရမွာလဲ”
ထိုအခါ ကၽြန္ေတာ္မွ
“ေအး .. မင္းမယူထားတာ ေသခ်ာရင္ အက်ၤ ီ ခၽြတ္ျပ”
တုတ္ႀကီးက သူ႔အက်ၤ ီကို ခပ္သြက္သြက္ခၽြတ္ျပသည္။ အိပ္ကပ္မ်ားထဲတြင္ပါ ႏိႈက္ျပသည္။ ဖဲခ်ပ္က ထြက္မလာ။
“ မင္းပုဆိုးပါခၽြတ္”
တုတ္ႀကီးက သူ႔အက်ၤ ီကို ခပ္သြက္သြက္ခၽြတ္ျပသည္။ အိပ္ကပ္မ်ားထဲတြင္ပါ ႏိႈက္ျပသည္။ ဖဲခ်ပ္က ထြက္မလာ။
“ မင္းပုဆိုးပါခၽြတ္”
တုတ္ႀကီး ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ျပကာ ေလထဲတြင္ ခါရမ္းျပသည္။ ဖဲတစ္ခ်ပ္က ေရွာင္ပုန္းေကာင္းေနဆဲ။ တုတ္ႀကီးထံတြင္ေတာ႔ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတုိေလးသာ က်န္ေတာ႔သည္။
“ကဲ ယံုၿပီလား.. ငါမခုိးပါဘူးဆို”
“မယံုေသးဘူး.. မင္း အဲဒီေဘာင္းဘီပါခၽြတ္.. ”
“ အဲ.. အဲဒါ ခၽြတ္ရင္ အကုန္ေျပာင္ၿပီေပါ့ကြ။ တကယ္မယူထားပါဘူးကြာ”
ဟိုေကာင္သံုးေကာင္ကေတာ့ ေဝခြဲမရသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနၾက၏။
ဟိုေကာင္သံုးေကာင္ကေတာ့ ေဝခြဲမရသည့္ အၾကည့္ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ေနၾက၏။
“မင္းမခၽြတ္ရင္ေတာ့ မင္းခိုးတာပဲလို႔ သတ္မွတ္ရမွာေပါ့.. အဲဒါဆို ငါတို႔ပိုက္ဆံေတြ ျပန္ယူရလိမ့္မယ္”
သူႏိုင္ထားသည့္ပိုက္ဆံေတြ ျပန္ေပးရမွာ စိုးရိမ္သည့္ေလာဘစိတ္ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီတိုေလးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရေတာ့သည္။ တုတ္ႀကီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီတိုေလး ဆြဲခၽြတ္ေနခ်ိန္ လက္မအားသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ကၽြန္ေတာ္မွ ခင္းထားေသာပုဆိုး၏ အနားေလးဘက္ကို စုကိုင္ကာ ထေျပးေတာ့သည္။ ထိုပုဆိုးထဲတြင္ အားလံုး၏ ေငြမ်ား ရွိေနသည္။
“ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေျပးၾကဟ..”
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ၿပီး ထြက္ေျပးတာေၾကာင့္ ဟိုသံုးေကာင္မွာ ဖိနပ္မ်ားကို လက္က ဆြဲၿပီး ကမန္းကတန္း ထေျပးၾကေတာ့၏။ သူ႔ပိုက္ဆံေတြ ပါသြားသျဖင့္ တုတ္ႀကီး အေနာက္က ေအာ္ဟစ္ကာ ေျပးလိုက္လာသည္။ အိမ္ဝေရာက္ၿပီးမွ သူကိုယ္တံုးလံုးႀကီး ျဖစ္ေနတာ သတိရတာေၾကာင့္ အိမ္ထဲျပန္ဝင္ေျပးကာ အ၀တ္အစားဝတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ လိုက္လာေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လမ္းထိပ္တြင္ ႀကိဳတင္ေစာင္႔ခိုင္းထားေသာ ကားျဖင့္ တုတ္ႀကီးလိုက္မမွီနိင္သည့္ေနရာသို႔ ေရာက္ရွိ လြတ္ေျမာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။
~~~~~~~~~~~~~~~။
“ခ်ီးယားစ္”
မီးပံုမွ ျဖာထြက္ေနေသာ အလင္းေရာင္ေအာက္တြင္ ဘီယာဖန္ခြက္ျခင္း ထိခတ္သံခ်ဳိလြင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္ရိွေနသည္က ကမ္းေျခတစ္ခုတြင္ျဖစ္၏။ ညေနကတည္းက ႀကိဳတင္စီစဥ္ထားေသာကားျဖင့္ ကမ္းေျခအထိေရာက္ေအာင္ ေမာင္းလာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကားေပၚမွာထဲက စတင္ခဲ့ေသာ အေပ်ာ္တို႔သည္ မီးပံုပြဲႏွင့္ဘီယာဝိုင္းတြင္ အျမင့္ဆံုးအဆင့္သို႔ေရာက္ရိွေနၿပီ။
ေငြရလာသည္ထက္ တုတ္ႀကီးကို ျပန္လည္ လွည့္စားနိင္ခဲ့တာကို အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ တုတ္ႀကီးကြ်န္ေတာ္တို႔ကို အေက်ာ္အခြဇယားခင္းၿပီး တစ္ပတ္ရိုက္သြားတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေၾကြးပါတ္လည္ဝိုင္းကာ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ခုေတာ့ဒီေကာင္ခံရသည့္အလွည့္ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ႏႈတ္ခမ္းတြင္ေပေနေသာ ဘီယာအျမဳပ္မ်ားကို လွ်ာျဖင့္သပ္ရင္း မင္းသူမွ..“ငါက ဖဲဝိုင္းမွာ မင္း ပညာစြမ္းေတြျပၿပီး အနိင္ယူမယ္ထင္ထားတာကြ မင္းက ကေလးလို လုေျပးတာကိုး ဟားဟား”
ေျပာၿပီးရယ္တာေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး လိုက္ရယ္ၾကသည္။
“ ငါက အဲဒါေတြမွ မလုပ္တတ္တာ ဒါေၾကာင့္ ဒီေကာင္လိုက္မလာနိင္ေအာင္ ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္ခိုင္းၿပီးမွ ေငြလုေျပးရတာေပါ့ ဖဲရိုက္ရင္းနဲ႔ နိင္ရင္ေတာ့ မလုဘူးလို႔ ေတြးထားတာပဲ ဖဲကလည္း ညံ့ခ်က္ကြာ”
“အစီအစဥ္ကို ႀကိဳေျပာထားရင္ အဝတ္အစားအပိုေလးပါ ထည့္ခဲ့လို႔ရမွာ”
“ ႀကိဳေျပာထားရင္ မင္းတို႔မ်က္နာျပံဳးစိစိျဖစ္ေနတာနဲ႔ တုတ္ႀကီးကနပ္သြားမွာ စိုးလို႔ကြ”
“ ေလာဘေဇာတက္ၿပီး ကိုယ္တံုးလံုးခြ်တ္တာကို ငါေတာ့ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ ဟား ဟား”
အေပ်ာ္မ်ားျဖင့္ ထံုမႊန္းထားတာေၾကာင့္ ရယ္သံမ်ားက လြယ္ကူစြာ ထြက္ေပၚေနသည္။ ရဲႀကီးမွ အရယ္ရပ္ကာ ေမးခြန္းထုတ္သည္။
“ ငါသိခ်င္တာက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ဖဲတစ္ခ်ပ္က ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ ”
“ ေအး... ဟုတ္တယ္ ငါတို႔လည္း အဲဒါသိခ်င္ေနတာ ဖဲခ်ပ္က ဘယ္မွာလဲ”
ခြက္ထဲမွ လက္က်န္ဘီယာကို အျပတ္ရွင္းၿပီး အေျဖျပန္ေပးလိုက္သည္။
“ ရွင္းရွင္းေလးပါကြာ.. ငါအေပါ့ထသြားရင္း အိမ္သာခြက္ထဲ ပစ္ခ်လိုက္တာ ”
“ ဟား ဟား ဟား ”
ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္တြင္ေတာ့ လတ္ဆတ္ေပါ့ပါးေသာ ရယ္သံမ်ား လြင့္ပ်ံသြားေလသည္။
။.........................................................................။
အေက်ာ္အခြဇယား(၁)
