Saturday, April 30, 2011

အတိတ္စိမ္း

အတိတ္စိမ္း

သူ႕အေရွ႕မွာခ်ထားသည့္ ေကာ္ဖီခြက္ႏွင့္ မနက္စာကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း သူတကယ္ျမင္ေနသည္က ေငြ ေတြ ျဖစ္သည္။ ေငြေတြမွ အထုပ္လိုက္ အထပ္လိုက္ ျမင္ေနရ၏။ ၿပီးေတာ့ ေငြထုပ္ေတြကို ပစ္ေျမွာက္ကာ ခုန္ေပါက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကေသာ လူေတြကို ျပန္ျမင္ေနမိသည္။ ညကမက္သည့္ အိပ္မက္သည္ ေတာ္ေတာ္ထင္ရွားသည့္ အိပ္မက္ျဖစ္၏။

အိပ္မက္ထဲတြင္ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။ ထိုလူေတြ ကိုင္ထားသည့္ ေငြထုပ္ေတြကိုလည္း ျမင္ရသည္။ ထိုလူေတြသည္ အစိမ္းေရာင္ သံပန္းျခံစည္းရိုး တစ္ခုအေရွ႕တြင္ ဝမ္းသာအားရခုန္ေပါက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျခံစည္းရိုးကို သူမွတ္မိသည္။ ေအာက္ပိုင္းတဝက္ကို အုတ္ျဖင့္ စီထားၿပီး အေပၚပိုင္း သံပန္းပံုစံတပ္ထားကာ အစိမ္းေရာင္ သေဘာၤေဆး သုတ္ထားေသာ ထို ျခံစည္းရိုးသည္ သူတို႔အိမ္မွျခံစည္းရိုးျဖစ္ေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိသည္။ သူတို႔ျခံအျပင္ဘက္တြင္ သူ မမွတ္မိေသာ လူေတြက ေငြထုပ္ေတြကို ပစ္ေျမွာက္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ခုန္ေပါက္ ေနၾကသည္ကို သူအိပ္မက္ မက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုသူမ်ားအားလံုးမွာ ႏွစ္လံုးတြဲ ကုဒ္နံပါတ္ေလးႏွင့္ ပါတ္သတ္၍ ထိုသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသည္ကိုလည္း အိပ္မက္ထဲတြင္ သိခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည္ နံပါတ္ဂဏန္း ဆိုသည္ကိုေတာ့ သူေသေသခ်ာခ်ာ မမွတ္မိပါ။ မနက္အိပ္ယာႏိုးခ်ိန္မွ စ၍ အိမ္သာတက္ရင္း၊ မ်က္နာသစ္ရင္း အဝတ္လဲရင္း သူ အျပင္းအထန္ ေတြးေနမိသည္မွာ ညက အိပ္မက္ထဲမွ ကုဒ္နံပါတ္ကို ျဖစ္သည္။ ဂဏန္း ႏွစ္လံုးထဲ ျဖစ္လ်က္ႏွင့္ သူ မမွတ္မိျခင္းကို အားမလို အားမရ ျဖစ္ေနရ၏။ ေရွ႕ဂဏန္းက သံုးႏွင့္စသလိုလို ထင္မိေသာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးဟု ထင္မိျပန္သည္။ ဒါဆို ရွစ္ဂဏန္းမ်ားလား ဆိုေတာ့လည္း မေသခ်ာ မေရရာ။

ဒီ ကုဒ္နံပါတ္ကို သိရမွ ျဖစ္မည္။ ဒီလိုအိပ္မက္မ်ဳိးကို သူယံုၾကည္သည္။ အိပ္မက္အရ ထို ကုဒ္နံပါတ္ကို ႏွိပ္ရင္း ခ်မ္းသာျခင္း တံခါးပြင့္သြားသူေတြအေၾကာင္း သူတစ္စြန္းတစ္စ ၾကားဖူးသည္။
စဥ္းစားစမ္းး.. ဒီ နံပါတ္ႏွစ္လံုးထဲကို ဘာအတြက္ ေတြးလို႔မရရမွာလဲ။ သူ သိရမွ ျဖစ္မည္။ ဒါ ဘဝ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားနိင္သည္မဟုတ္လား။ စာရြက္တစ္ရြက္ကို ေရွ႕ခ်ကာ သူ႔အိပ္မက္ကို အစေနရာမွ ျပန္ေတြးၾကည့္သည္။

အိပ္မက္ထဲမွ လူမ်ား လက္ထဲတြင္ လက္တစ္ဝါးစာ ေဘာက္ခ်ာ အပိုင္းေလးေတြကိုယ္စီ ကိုင္ရင္း လမ္းမေပၚ ထြက္လာၾကသည္။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ေပ်ာ္ရႊင္စြာေအာ္ဟစ္ေနၾကသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕က ခုန္ေပါက္ရင္း အခ်င္းခ်င္း ေဘာက္ခ်ာေလးေတြ ျပကာ ေပြ႔ဖက္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ လက္မ်ားဆြဲယမ္းကာ ဝမ္းသာ ရႊင္ျမဴးေနၾကသည္။ လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္လံုး မွာလည္း ဆူညံေန၏။ထို႔ေနာက္ျမင္ကြင္းက ေနာက္တစ္ခု ေျပာင္းသြားျပန္သည္။ ထိုသူေတြ သူ႔ျခံေရွ႕တြင္ စုေဝးေနၾကသည္။ လမ္းမမွ ျဖတ္သြားသူတစ္ဦးက ဘာ ထြက္လဲဟု လွမ္းေမးသံကို ပီပီသသ ၾကားရသည္။ လူအုပ္ထဲမွ ျပန္ေျဖသံ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ထြက္လာသည္။ ျပႆနာက လူအမ်ားျပန္ေျဖလိုက္ေသာ နံပါတ္ေလးကို မသဲမကြဲသာ ၾကားလိုက္ရျခင္းျဖစ္၏။ အခုထိ ထိုကိန္းဂဏာန္းကို စဥ္းစား၍မရ။ ျဖစ္နိင္မည္ထင္ေသာ နံပါတ္မ်ားကို စာရြက္ေပၚတြင္ ခ်ေရးထားသည္မွာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားေနခဲ့ၿပီ။ ထိုနံပါတ္ေတြ တစ္ခုမွ မျဖစ္နိင္ဘူးဟုလည္း စိတ္ထဲတြင္ ထင္ေနမိျပန္သည္။

ထိုလူအုပ္၏ လက္ထဲတြင္ အစိမ္းေရာင္ ၊ အနီေရာင္ ေငြထုပ္မ်ား ပစ္ေျမွာက္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဘာနံပါတ္လဲ။ ေခါင္းေတြ ထူပူလာေအာင္ ေတြးေသာ္လည္း ႏွစ္လံုးတြဲ ကုဒ္နံပါတ္ေလး တစ္ခုကို အစေဖာ္၍ မရနိင္ ျဖစ္ေနသည္။ မနက္စာကို မတို႔မထိ ရေသးေသာေၾကာင့္ သူ႔ဇနီးျဖစ္သူက လွမ္းၾကည့္ သည္ကိုလည္း သူမျမင္။

“ ေကာ္ဖီေတြ ေအးကုန္ေတာ့မယ္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ အာာ....”
အေတြးထဲ နစ္ေနသျဖင့္ သူ လန္႔ သြားမိသည္။

“ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေပးကြာ ဒီမွာအေရးႀကီးတာ ေတြးေနလို႔ ”
“ ရွင္ ရံုး ေနာက္က်အံုးမယ္ေနာ္”
“ က်..က် ကြာ”

နားမလည္နိင္စြာ ၾကည့္ၿပီး သူ႔ဇနီးျဖစ္သူ မနက္စာကို ဆက္စားေနသည္။ သူကေတာ့ ေတြးေကာင္းတုန္း။ ဒီနံပါတ္ ျမန္ျမန္သိရမွ ျဖစ္မည္။ အခ်ိန္မွီသိရမွ တစ္ၿမိဳ႕လံုးပတ္ၿပီး သူလႈပ္ရွားနိင္မည္။ နိင္ငံျခား ေရာက္ေနသည့္ သူ႔အတြက္ မိသားစုကိုဖုန္းဆက္ကာ ထိုကုဒ္နံပါတ္ျဖင့္ ေငြတံခါးမ်ားစြာကို ေသာ့ႀကီးႀကီးႏွင့္ လိုက္ဖြင့္ခိုင္းရမည္။ တဖက္ၿမိဳ႕က ဦးက်င္ဟုတ္ ထံလည္း သြားခိုင္းရမည္။ ေနာက္... ေမာင္ေက်ာ္။ သူတို႔ေတြက စိတ္ႀကိဳက္ေသာ့ျဖစ္ ဖြင့္ခ်င္သေလာက္ ဖြင့္ခြင့္ရသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ ညေနေရာက္လွ်င္ေတာ့ ေငြတံခါးႀကီး ပြင့္သြားလိမ့္မည္။

ေငြေတြ သူ႔ဆီေရာက္ဖို႔ လက္တစ္ကမ္း အကြာတြင္သာ ရိွသည္။
“ေငြေတြ... ေငြေတြ... ဟာားးး”
သုိ႔ေသာ္ နံပါတ္ကို ေဖာ္မရသျဖင့္ သူ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေနရသည္။ ေငြထုပ္ေတြကို ျမင္ေနရလွ်က္ႏွင့္ သူ နံပါတ္ မေဖာ္နိင္တာေၾကာင့္ ေဒါသေတြပါ ထြက္လာသည္။ အခ်ိန္မွီ သိရမွျဖစ္မည္။နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူအလုပ္သြားဖို႔ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္ေနၿပီ။ သို႔ေသာ္ ကိစၥမရိွ။ ဒီလွ်ဳိ႕ဝွက္ ကုဒ္နံပါတ္ကိုသာ ေဖာ္နိင္ခဲ့လွ်င္ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ျမန္မာျပည္ျပန္ၿပီး အေျခခ်နိင္ၿပီ မဟုတ္လား။ ခ်မ္းသာျခင္းက လက္တစ္ကမ္း အကြာတြင္သာ ရိွသည္။ သို႔ေသာ္ နံပါတ္ေဖာ္မရသျဖင့္ သူ စိတ္ေတြတိုလာသည္။ သူျမင္ေယာင္ေနသည္ကေတာ့ သူတို႔ျခံေရွ႕က ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာ လူတစ္စုျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ အစိမ္းေရာင္ အနီေရာင္ ေငြထုပ္မ်ားျဖစ္၏။

ႏွစ္လံုးတြဲကုဒ္နံပါတ္ကို ေဖာ္နိင္မလား ဆိုၿပီး သူ ေကာ္ဖီ တစ္ငံုေသာက္လိုက္ေသာ္လည္း ထူးျခားမလာ။ အခ်ိန္ေတြ တေရြ႕ေရြ႕ကုန္လာသျဖင့္ သူ ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္လာသည္။ ခ်မ္းသာျခင္း၏ လက္တကမ္းထိ ေရာက္ၿပီးမွ သူလက္လႊတ္ရေတာ့မည္ ထင္သည္။ ဧည့္ခန္းတြင္ ေခါက္တုန္႔ ေခါက္ျပန္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း သူ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုစဥ္းစားလိုက္မိ၏။ ထိုအခါ သူ႔ရင္တစ္ခုလံုး ဟိုက္ခနဲျဖစ္ၿပီး ေအးသြားသည္။ လက္ဖ်ားမ်ားပင္ ခ်က္ခ်င္း ေအးစက္လာကာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး တုန္ယင္လာ၏။

ထို႔ေနာက္ အိမ္ဖုန္းရိွရာကုိ အေျပးအလႊား သြားမိသည္။ ျမန္မာျပည္မွ သူ႔အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ကို ႏွိပ္ေနရင္း အခ်ိန္မွီပါ့မလား ဟု သူ႔ေခါင္းထဲမွာ တရံမလပ္ ေတြးေနမိသည္။  ဖုန္းလိုင္းမ်ားက ခ်က္ခ်င္းမဝင္။ အထပ္ထပ္ေခၚဆိုေနရင္း သူ စိတ္လႈပ္ရွားေနမိ၏။ ၄ ႀကိမ္ေျမာက္လား ၅ ႀကိမ္ ေျမာက္လားဟု သူ သတိမထားနိင္သည့္ အႀကိမ္မွာ ဖုန္းလိုင္းဝင္သြားသည္။

“ဟယ္လို..”

တစ္ဘက္မွ ဖုန္းလာကိုင္သူသည္ သူ႔အစ္မ ျဖစ္ေနသည္။

“ မမ.. ကြ်န္ေတာ္ပါ ကိုကိုရိွေနလား ျမန္ျမန္ေခၚေပး”
“ ေမာင္ေလးလား... နင္ေနေကာင္းလား”
“ အဲဒါေတြ ေနာက္မွ ေျပာ.. ကိုကို႔ ကိုျမန္ျမန္ေခၚလိုက္”
“ေအး.. ေအးး”

ထို႔ေနာက္ လွမ္းေခၚသံမ်ား ၾကားလိုက္ရသည္။ ခဏၾကာၿပီးေနာက္

“ဟဲ..လို ညီညီ.. ေျပာ... ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ညီေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္... ၾကားရလား”
“ ေအး ၾကားရတယ္ကြ.. ေျပာေလ ”
“ နံပါတ္ေတြ ေရာင္းၿပီးၿပီလား ”
“မင္းကလည္း အေစာႀကီး ရိွေသးတာ ဘယ္လို ေရာင္းရအံုးမလဲ”
“ ေတာ္ေသးတယ္.. ဒါဆိုရင္ ဒီေန႔ မကိုင္နဲ႔ေတာ့ အကုန္ ပိတ္ထားလိုက္”
“ ဘာျဖစ္လို႔တုန္း စီမံခ်က္ ရိွလို႔လား”
“ အာာ... မဟုတ္ဘူး.. ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ပိတ္ထားလိုက္ကြာ အေရးႀကီးတယ္။ ေနာက္မွရွင္းျပမယ္။
ငါအလုပ္ ေနာက္က်ေနလို႔ ”
“ ေအး..ေအး ၿပီးတာပဲ ”

ဖုန္းခြက္ကို ခ်ၿပီးေနာက္ သူသက္ျပင္းေမာႀကီး ခ်လိုက္မိသည္။ ေတာ္ေသးတယ္ အခ်ိန္မွီေသးလို႔...။
မဟုတ္လွ်င္ သူ႔ ပိုက္ဆံေလးေတြ ပါသြားနိင္သည္။ ဘဝတူ တျခားသူေတြထံမွ ေငြကို ရယူဖို႔သာ ေတြးေနမိသျဖင့္ ကိုယ့္ေငြပါသြားနိင္တာကို ေစာေစာကသတိမရမိ။ အခ်ိန္မွီသတိရတာ ကံေကာင္းသည္။ အနည္းငယ္ ေနာက္က်ေနသည့္ အလုပ္ကို သြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေနရင္း သူစိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ ေလတစ္ခ်က္ ခြ်န္လိုက္ မိသည္။ အိပ္မက္ထဲက ကုဒ္နံပါတ္ကို မေဖာ္နိင္ေသာ္လည္း သူႏွင့္သူ႔အကို ႏွစ္ေယာက္စပ္တူ လုပ္ၾကေသာ  လုပ္ငန္းအတြက္ အခုေတာ့ သူစိတ္ခ်ရၿပီ မဟုတ္လား။ သူ႔ထံမွ ေငြတံခါးကို လာဖြင့္မည့္ ေသာ့တံမ်ားကို သူ ကာကြယ္လိုက္နိင္ၿပီေလ။